Hybrids borduurde voort op de thematiek van de exposities Luster en Disruption, die Lustwarande in 2016 en 2017 presenteerde, het Antropocene perspectief. De expositie sloot de triptiek af maar benaderde de thematiek vanuit een geheel ander uitgangspunt, dat van de zogeheten post-internet generatie. Post-internet verwijst naar de generatie die van kinds af aan met digitalisering en internet is opgegroeid.
Deelnemende kunstenaars:
Neïl Beloufa (FR) – Giulia Cenci (IT) – Simon Denny (NZ) – Oliver Laric (AT) – Sarah Pichlkostner (AT) – Timur Si-Qin (DE) – Evita Vasiljeva (LV) – Raphaela Vogel (DE) – Anne de Vries (NL) – Dan Walwin (UK)
Curatoren: Chris Driessen (artistiek directeur) & David Jablonowski (co-curator)
Hybrids focuste op een generatie jonge kunstenaars, vaak aangeduid als post-internet, die de allesomvattende, digitale en beeldverzadigde wereld als uitgangspunt voor hun werk nemen. Deze generatie kunstenaars wordt gekenmerkt door een onderzoekende houding ten opzichte van de hedendaagse wereld. Voortschrijdende technologische ontwikkelingen en ecologische, economische en sociaal-culturele ontwikkelingen zijn belangrijke thema’s in hun werk. Maar vooral het idee dat we in een hyperrealiteit leven, waarbij media-beelden steeds meer de realiteit vervangen, staat centraal. In feite is er geen onderscheid meer tussen deze hyperrealiteit en de fysieke werkelijkheid. Deze samensmelting wordt aangeduid met de term mixed realities. Post-internet kunstenaars erkennen deze mixed realities en negeren elke vermeende hiërarchie tussen beelden, of die nu plat 0f 3D zijn. Alle media, stijlen, technieken, vormen en materialen worden grenzeloos gecombineerd, wat resulteert in een erg hybride beeldtaal.
Daarbij bevragen ze veelvuldig de authenticiteit van het kunstwerk, een kwestie die Walter Benjamin in 1935 al aan de orde stelde in zijn invloedrijke essay Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit. Met de intrede van het digitale tijdperk is deze reproduceerbaarheid eindeloos geworden. Kopieën van kopieën behoren aan niemand meer toe en het origineel is niet meer aanwijsbaar of bestaat eenvoudigweg niet meer. Distributie van deze veelvoudig gekopieerde beelden gaat razendsnel via internet en wordt geleidelijk onderdeel van de wereldwijde share en like-cultuur.
Hybrids vond plaats in de parkomgeving van Lustwarande, waarbij verwacht werd dat het contrast tussen de ‘natuurlijke elementen’ en de kunstwerken bijna niet groter leek te kunnen zijn. Ondanks hybride productieprocessen, waarbij digitale en analoge technieken in allerlei combinaties vermengd waren, en het gebruik van sterk contrasterende materialen en vormen, waarbij industrieel tegenover organisch geplaatst werd, vakmanschap tegenover DIY, dwong de parkomgeving de beschouwing en duiding van de werken in de richting van klassieke sculptuur. De sculpturen en installaties gingen wonderwel samen met de context waarin ze gepresenteerd werden. Tegelijkertijd werd de relatie die de werken met deze omgeving hadden benadrukt: de Antropocene wereld, waarin natuur en cultuur, organisch en industrieel, digitaal en analoog één entiteit vormen. Locatie en werken verleenden elkaar hierdoor uiteindelijk extra zeggingskracht.