Sarah Pichlkostner – K: "So darlin', darlin', stand by me, I just wanna stay in bed today" (2018)

Sarah Pichlkostner (Salzburg, 1988, woont en werkt in Wenen en Londen) maakt installaties, die ze zelf omschrijft als settings, omdat dat woord – afkomstig uit de film- en theaterwereld - refereert aan de persoonlijke sfeer, de ervaring. Het gaat er de kunstenaar om de toeschouwer de kans te bieden om deze settings te bewonen met zijn eigen persoonlijke verhalen. De settings bestaan uit verschillende objecten en installaties die bij elkaar gebracht zijn vanuit Pichlkostners onderzoek naar het karakter van materialen, hoe ze zich gedragen in een specifieke ruimte en hoe de zintuigelijke waarneming ervan is. Voor Pichlkostner zijn de objecten meer dan vorm en dimensie, ze beschouwt ze als karakters, die ze steevast aanduidt als KAY en KUY. KAY staat voor ratio en logica, KUY belichaamt het gevoel.

Een werk begint voor Pichlkostner dan ook met een grondige verkenning van de ruimte en locatie. Daaruit volgt een materiaalkeuze die het beste aansluit bij de omgeving. Veelal zijn het kant-en-klare onderdelen die ze demonteert en opnieuw in elkaar zet. Het betreft doe-het-zelfproducten, zoals ruiten, lampen, stof, buizen en zandzakken en die ze goedkoop bij de bouwmarkt haalt of die al eerder gebruikt zijn. Objecten die al eerder zijn gebruikt, belichamen voor Pichlkostner de verhalen van dat eerdere leven.

Voor Hybrids koos Pichlkostner voor de Franse vijver in De Oude Warande, 30 bij 60 meter. De keuze voor deze waterpartij is gelegen in het feit dat water het eerste weerspiegelende materiaal is waarover de mensheid ooit beschikte. Dat verklaart ook Pichlkostners voorliefde voor het reflecterende aluminium, dat gebruikt wordt voor het maken van spiegels, interpreteerbaar als symbool voor menselijke zelfreflectie.

Een onzichtbare onderwaterstructuur droeg dunne, horizontale en verticale, moeilijk zichtbare buizen en vierkanten aluminiumstructuren die boven het water uitstaken. De kunstenaar heeft daarbij specifiek gekeken naar de sterk van de white cube afwijkende condities van de buitenruimte, waarbij plafond en wanden ontbreken en het wateroppervlak de continu veranderende vloer is. De structuur van de setting creëerde zijn eigen grenzen. Het constant veranderende uiterlijk van het licht en het water beïnvloedde de perceptie van alle elementen onophoudelijk waardoor de ervaring van de kijker ook voortdurend veranderde en als het ware vloeibaar werd.